Harting, Dirk

Dirk Harting (naamvariant Dirk Herman Michael Harting) werd op 8 maart 1884 in Salatiga (Indonesië) geboren en overleed op 28 augustus 1970 in Haarlem.

Harting volgde een kunstzinnige opleiding aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en was in het bijzonder leerling bij Pieter Dupont en Willem Witsen. Op latere leeftijd werd hij zelf weer leraar van Ruurd van den Berg, Barend Ferwerda, Madaleine Gans, Wim Gerritsma, David van Hessen, Gerard Lutz, Suze Slager-Velsen, Dick Wentzel en Willem Abraham Wijn.

Als kunstenaar was hij echter nooit ‘ver van huis’. Dirk was voornamelijk werkzaam in de omgeving van Utrecht, Amsterdam, Heemstede (Noord-Holland) en Haarlem.

Harting was zowel een kundig graficus als schilder, tekenaar, etser, lithograaf, graveur en grafisch ontwerper. Ook stond hij bekend als prentenverzamelaar.

Accenten in zijn werk lagen vooral bij landschappen, portretten, stadsgezichten, bloemstilleven en figuurvoorstellingen.

Bij leven ontving hij in 1913 de Willink van Collenprijs.

Dirk Harting was lid van Arti et Amicitiae in Amsterdam, van Pulchri Studio in Den Haag en van de Vereeniging tot Bevordering der Grafische Kunsten ‘De Grafische’.

Vermeld in Scheen, Jacobs, Scharten.