Romaanse kunst

De benaming romaanse kunst verwijst naar de kunststroming die tussen ongeveer 800 en 1100 dominant was in West-Europa. De term werd in de negentiende eeuw in eerste instantie aangewend om de architectuur in deze periode te beschrijven maar werd al snel ook toegepast voor andere kunstvormen. In de beeldhouwkunst en in de schilderkunst is de romaanse stijl kenmerkend als overgang tussen de Byzantijnse kunsten de gotiek. De meest opvallende evolutie, na het Byzantijnse, was wel het verschijnen van een ongekende expressiviteit in de streng gestileerde figuren, op de talrijke fresco’s in de Catalaanse romaanse kerken. Die expressieve gebarenstijl vinden we in de muurschilderingen van Saint-Savin-sur-Gartempe, in de abdij Prüfening, in Sant\’ Angelo in Formis bij het Italiaanse Capua en op het Bodensee-eiland Reichenau. Specifiek romaans verluchte manuscripten zijn onder andere de Moralia in Job van de Cistenciënzer abdij in Citeaux en het liturgische werk van abt Etienne Harding in dezelfde abdij.