Nieuw realisme

Het Nieuw realisme was een stijl binnen de schilderkunst. Op 14 april 1960 schreef de Franse criticus Pierre Restany in zijn eerste Manifeste du Nouveau Réalisme, te Milaan: … De traditionele middelen zijn uitgeput; er is geen andere reactie mogelijk dan de afschaffing van het schilderij… . In het tweede manifest, dat het jaar daarop verschijnt, verklaart hij: … De nieuw realisten zien de wereld als een schilderij, een groot fundamenteel waarvan zij zich wezenlijke fragmenten eigen willen maken … . De groep is officieel samengesteld op 27 oktober 1960 en omvat Arman (Armand Fernandez), François Dufrêne, Raymond Hains, Jacques Mahé de la Villeglé, Wolf Vostell, Yves Klein, Martial Raysse, Daniel Spoerri, Jean Tinguely, Mimmo Rotella, en César (Baldaccini). Nadien voegden Niki de Saint Phalle, Deschamps en tenslotte Christo (Javacheff) zich bij de groep. Een eerste collectieve manifestatie vond plaats op het Festival d’avant-garde, te Parijs in november-december van 1960. Daarop volgde al in mei 1961 een tweede expositie, in de Galerie J., met het thema Quarante Degrés au-dessus de Dada. De nieuwe realisten bleven actief, vervolgens in juni te Stockholm en in juli te Nice. Nog in 1961 en 1962 werd voor hen een speciale zaal gereserveerd in de Parijse Salon Comparaisons. In juli 1961 waren ze ook te zien op de expositie Paris-New York van de Galerie Rive droite en in juni 1962 op de expo Donner à voir I van de Galerie Creuze. Telkens werd de kijker geconfronteerd met de banaal alledaagse dingen uit de straat van het onopvallende stedelijke milieu. Restany filosofeerde over la poésie d\’une civilisation urbaine. De beweging werd opgeheven te Milaan, in 1970.