Neue Sachlichkeit

De Nieuwe Zakelijkheid (Duits: Neue Sachlichkeit) (1918-1933) was een stilistische reactie binnen de kunsten op het er aan voorafgaande expressionisme. Een van de belangrijkste principes die centraal staan binnen de Nieuwe Zakelijkheid is de ideologie van het functionalisme, het idee dat de vorm van voorwerpen voor alles in overeenstemming dient te zijn met het beoogde gebruik. Sub-ontwikkelingen binnen de schilderstijl van de Nieuwe Zakelijkheid zijn:

– Verisme. Deze schilders vertegenwoordigen de links georiënteerde onderstroom met veel aandacht voor wat er in hun ogen mankeerde aan de maatschappij. Dit uitte zich in groteske, apocalyptisch aandoende schilderijen geïnspireerd door de expressionistische achtergrond van de belangrijkste voorbeelden: Otto Dix en George Grosz. Andere grote namen zijn: Elfriede Lohse-Wächtler, Christian Schad, Conrad Felixmüller, Georg Schrimpf en Rudolf Schlichter. Ook zijn er invloeden te zien van bekende sociaal realisten als Käthe Kollwitz.

– Classicisme. Deze niet in politiek geïnteresseerde tak van de Nieuwe Zakelijkheid werd stilistisch beïnvloed door de post-futuristen. In de praktijk richtten ze zich vooral op een klassieke beoefening van de schilderkunst, wat zich uitte in een zeer goede, academisch geschoolde techniek. De classicisten van de Nieuwe Zakelijkheid hielden zich vooral bezig met het schilderkunstig idealiseren van de Weimarrepubliek. De namen zijn: Georg Schrimpf, Rudolf Dischinger en Alexander Kanoldt.

– Magisch realisme. Een stroming die zich ook in Nederland manifesteerde was het magisch realisme. De naam werd bedacht door Franz Roh. Hoewel deze schilderstijl gezien kan worden als een aparte richting heeft zij duidelijk haar oorsprong in de Nieuwe Zakelijkheid. Magisch-realistische schilders proberen net als classicisten een technische perfectie te bereiken maar voeren tegelijkertijd surrealistische, soms dreigende elementen in. De Italiaan Giorgio De Chirico geldt als de grote inspirator van deze stroming. Bekende magisch realisten in Nederland waren onder andere Carel Willink, Charley Toorop en Dick Ket. In Duitsland werden binnen deze richting bekend: Franz Radziwill, Richard Oelze, Carl Grossberg, Herbert Böttger en Christian Schad.