Naturalisme

Richting in de kunst waarbij de nadruk wordt gelegd op een weergave van de werkelijkheid; het afbeelden met de natuur als voorbeeld. Als ook het minder mooie of zelfs het lelijke onverbloemd wordt weergegeven, spreekt men wel van realisme. Beide termen worden ook wel door elkaar gebruikt. Het naturalisme is in de schilderkunst een vorm van weergave, die op zichzelf tijdloos is: het natuurlijk (realistisch) en ongestileerd uitbeelden van de werkelijkheid, dat wil zeggen van voorwerpen of levende wezens in een natuurlijke omgeving. Deze manier van schilderen die al begint in de renaissance en zich vooral in de 19e eeuw sterk manifesteerde. Vaak wordt dit in verband gebracht met schilders als Caravaggio en de Florentijnse School, of – in de 19e eeuw – Albert Charpin en William Bliss Baker. Maar evenzeer kan het om een tendens gaan die al terug te vinden is op rotsschilderingen en geregeld terug opduikt in de beeldende kunst in afwisseling met gestileerde vormen (volgens de kunstgeschiedenis van F.W.J. Schelling).