Lithografie

\’Steentekening\’. Vlakdrukprocédé gebaseerd op het elkaar afstoten van water en vet. Men gebruikt een vlakke gladgeslepen plaat kalksteen, de lithosteen. Op dit gladde oppervlak kan getekend worden met lithografische inkt. Wil men met lithografisch krijt tekenen dan moet men het gladde oppervlak eerst greinen. Ook kan de gehele steen met inkt worden ingerold waarna de tekening met een mesje of naald in de inkt wordt gekrast.
Soms wordt de tekening overgebracht van autografisch papier. Het vet van inkt of krijt trekt in de steen. De onbetekende delen worden met Arabische gom bewerkt om ze nog sterker vetafstotend en wateropnemend te maken. Daarna wast men met terpentijn de kleurstof van inkt of krijt weg; het vet blijft in de steen zitten. De steen wordt dan nat gemaakt, de onbetekende delen nemen het vocht op, de betekende delen stoten het af.
Bij het ininkten hecht de vette drukinkt alleen op het vet van de tekening. De lithografie wordt gedrukt op de rijverpers en is geschikt voor grote oplagen.
De lithogtafie werd in 1796 uitgevonden door Alois Senefelder. De eerste Nederlandse litho dateert uit 1809. Al in de eerste helft van de 19de eeuw verschenen de eerst litho\’s in kleuren, gedrukt van een aantal stenen.