Les Nabis

De nadruk van de Les Nabis op gevoel en emotie onderscheidt hen van de impressionisten, die met name het vluchtige van het licht buitenshuis probeerden te vatten. Het decoratieve had meer belang dan het expressieve. Zij stonden voor het primaat van de kleur en de platheid van het beeld. Ingevolge een vaak verregaande vereenvoudiging, waarbij telkens realistische beeldfragmenten weggelaten of vervangen werden, door louter individuele kleureninterpretaties, waarbij alleen nog de idee gemanifesteerd werd, noemden critici deze stijl ook synthetisme. Nabis-kunstenaars als Maurice Denis voelden zich ook aangetrokken door de golvende lijnen van de Franse art nouveau.

De Nabis-schilders wilden reageren tegen het vormvervagende impressionisme en tegen het systematische pointillisme uit het post-impressionisme, door het met lijnen afgebakende naast elkaar plaatsen van strikt afgewogen onvermengde kleurvlakken. Het werd hun cloisonnisme, waarvan Paul Gauguin, Emile Bernard en Paul Sérusier de onbetwiste meesters waren.

De kleurtheorie bracht Paul Sérusier tot uitdrukking in het geschilderde werk Paysage du Bois d\’Amour, beter gekend als Talisman. Met een aantal van zijn vrienden gaat hij de discussie aan over de kleurtheorieën.

Tot De Les Nabisten worden gerekend:

Aristide Maillol 1861-1944, Paul Ranson 1864-1909, Felix Vallotton 1865-1925, Pierre Bonnard 1867-1947, Ker Xavier Roussel 1867-1944, Georges Lacombe 1868-1916, Édouard Vuillard 1868-1940, Jan Verkade 1868-1946, Maurice Denis 1870-1943.