Informele schilderkunst

Informele schilderkunst is een schilderstijl uit de 20ste eeuw die de kunstwereld domineerde in de jaren 1945 – 1960. De Franse essayist Michel Tapié bracht in 1950, op zijn expositie Véhémences confrontées, het begrip art informel (kunst ‘zonder vorm’)naar voren, waarbij hij als informele schilderkunst een stijl omschreef die uitsluitend de schilderende daad vooropstelt en waarbij pas tijdens dat proces, al of niet spontaan, leesbare symbolen ontstaan. De Europese kunstenaars waar hij op doelde (veelal werkzaam in Parijs), werkten in een richting die parallel liep aan de richting die in de Amerika door abstract expressionisten als Jackson Pollock werd ingeslagen. Als overkoepelend begrip worden beide stromingen onder de noemer Informele schilderkunst geplaatst, samen met gebruikte technieken als dripping, Action Painting in zijn geheel, en materie-schilderen. Europese kunstenaars die zich voor korte of langere tijd met deze schilderstijl hebben beziggehouden, zijn onder anderen: Karel Appel, Jan Burssens, Constant, Corneille, Charles Drybergh, Jean Dubuffet, Hans Hartung, Asger Jorn, Henri Michaux, Eduardo Paolozzi, Jean-Paul Riopelle, Emil Schumacher.