Droge naald

Diepdruktechniek waarbij de lijnen met een scherpe naald direct in de metalen plaat zijn getekend. Aan de zijkant van de lijn ontstaat daarbij een randje metaal, de braam. De inkt blijft daar hangen en zo krijgen de lijnen op de afdruk een fluwelig effect. Door het snelle slijten van de braam kunnen van een droge naald maar ca. 10 fraaie en 20 redelijke afdrukken worden gemaakt. Vanaf ca. 1450 door de Meester van het Amsterdamse Kabinet toegepast. In de 17e eeuw veel door o.a. Rembrandt, meestal in combinatie met de ets.