Loo, Carle van

Carle van Loo (naamvarianten: Charles André van Loo, Carle Vanlò, Carle Vanloo, Carle Van Loo) werd op 15 februari 1705 in Nice geboren en overleed op 15 juli 1765 in Parijs.

Hij snoof de nodige kunstzinnige kennis op bij Benedetto Lutti, Pierre Legros en zijn oudere broer Jean-Baptiste. Als succesvol kunstenaar leidde hij onder andere leraar Jacques Aliamet, Joseph Beck, Gabriël François Doyen, François Hubert Drouais, Louis Jean Jacques Durameau, Charles Exshaw, Simon Julien, Louis Jean François (I) Lagrenée, Nicolas Bernard Lépicié, Philippe Jacques (II)de Loutherbourg, Philippe Lambert Joseph Spruyt, Chritopher Steele en Johann Heinrich (II) op.

Als schilder, prentmaker en graveur zijn van zijn hand vooral de allegorische-, historische-, mythologische- en christelijk-religieuze , portretten en voorstellingen bekend geworden.

Als kunstenaar was hij actief in Turijn, Rome en Parijs.

Op latere leeftijd werd hij lid van Koninklijke Academie voor Schilder- en Beeldhouwwerk in Parijs.

Vermeld in Bénézit, Roosval, Rosenberg / Sahut, Witt Checklist, Mozziconacci.