Kort samengevat is het wapen van Louis Raemaekers zijn soms dodelijke soms cabareteske potlood. Deze prent werd gepubliceerd in de Telegraaf in 1933 dus tussen de beide wereldoorlogen in. Ofschoon zeker geen pacifist of anarchist weet hij op onnavolgbare wijze de idiotie van toenmalige maatschappij op papier vast te leggen met veel oog voor maatschappelijke ontwikkelingen zoals de ongekende economische crisis tijdens de dertiger jaren. Maar ook op andere maatschappelijke gebieden was zijn ‘potlood’ vaak dodelijker dan welk wapentuig of schotschrift dan ook en dat niet alleen in Nederland. Tot ver buiten onze landsgrenzen waren zijn spotprenten dan ook befaamd.
Zeldzaam was dat Louis Raemaekers er nog een eigen tekst toevoegde aan zijn spotprenten. Onder deze spotprent plaatste hij onderstaande tekst:
In den kouden Novemberwind staat eenzaam en alleen, op de dorre weide een koe. Zonder dek, zonder beschutting, zonder eten. Doodstil staat het dier: in zijn oogen is geen glans meer. Misschien is het hier al dagen en nachten ………. in de mistroostigheid en koude van de slachtmaand. Over zijn lijf dwarrelen de bladeren van een enkele boom.
Regeeringskoe………..
Het jarenlang ongebreideld verzamelen van kunst noopt ons om objecten te vervreemden om de collectie beheersbaar te houden. De bescheiden vraagprijs (exclusief verzendkosten) is gebaseerd op de oorspronkelijke verwervingskosten. Belangstellenden mogen ook bieden via het reactieformulier.
